به پاس مقام معلم

«دوازدهم اردی بهشت» روزی است که قلب دو دسته به تپش در می آید: معلمان، برای محبت دیدن و دانش آموزان برای ابراز محبت. چه بسیار رویدادهای عاطفی و انسانی در این روز اتفاق می افتد که خاطره ی آن ها تا سال های سال در ذهن ها می ماند و بر زبان ها جاری می شود و بر کاغذها نقش می بندد؛ این رویدادها: به ویژه در دبستان ها اتفاق می افتد که از امواج عواطف سرشار است و چشمه های صمیمیت و دوستی در آن ها می جوشد. در روایتی از یکی از ائمه ی معصومین (ع) آمده است که هل الدین الا الحب؟ آیا دین چیزی جز دوست داشتن است؟ و اکنون با تأسی به این سخن می توان گفت: آیا معلمی چیزی جز دوست داشتن است؟ دوست داشتن نونهالان، نو آموزان، دانش آموزان، نوجوانان و ... . امید که جز این نباشد.

شغل معلمی مشکل یا آسان

رفتار با انسان پیچیده و دشوار است.

کار معلم با انسان است و انسان به عنوان اشرف مخلوقات، پیچیده ترین سیستمی است که ما آن را در طبیعت مشاهده می کنیم. این موجود نه تنها خود پیچیده است بلکه در جامعه، رابطه ی پیچیده تری را به وجود می آورد که پیش بینی رفتار و سخن گفتن دقیق در باره او را به حداقل می رساند. اصولا سر کار داشتن با انسان کار بسیار سختی است خصوصا اگر با اجتماع انسان ها سر کار داشته باشیم کار سختتر می شود. چون انسان ها در اجتماع از نظر روانی، رفتارهای خاصی را از خود نشان می دهند که به تنهایی آن رفتارها را از خود بروز نمی دهند.

برخورد با انسان هایی که در یک جا جمع شده اند و با هم همسویی می کنند و اهداف مشترکی را دنبال می کنند و هر کدام شخصیت ویژه ای دارند باید بسیار هوشیارانه و ماهرانه باشد که کار هر کسی نیست.

تدریس کار سختی است

برخی تدریس را کار سهل و آسان می پندارند. اما واقعیت این است که تدریس کاری سخت و مشکل است. یک معلم علاوه بر اینکه باید سواد و معلومات لازم را برای تدریس داشته باشد، همچنین هنر طرح ریزی فرایند تدریس را نیز داشته باشد. یک تدریس موثر وابستگی شدیدی به توانایی های مدرس دارد. که به دست آوردن این توانایی ها کار آسانی نیست. سختی تدریس کردن هنگامی آشکار می شود که ما بدانیم که یک معلم در کلاس با دانش آموزان ناهمگون روبه روست و آن ها مثل هم نیستند. برای همین است که یک معلم باید طوری تدریس کند که هم دانش آموزان تیز هوش و زرنگ درک کنند و هم دانش آموزان متوسط و ضعیف. علاوه بر این دانش آموزان از نظر داشتن هوش هفت گانه مثل هم نیستند. برخی از راه شنیدن و بیان کردن یاد می گیرند برخی از راه دیدن و برخی نیز نوشتن و نقاشی کردن و غیره. همه این مسائل نشان می دهد که یک معلم در امر تدریس وظیفه بزرگ و مشکلی دارد. وظیفه ای که علاوه برداشتن معلومات کافی توانایی های مدیریتی را نیز طلب می کند

 متلك‌پرانی، مصداق خشونت جنسی

متلك‌پرانی آسیبی اجتماعی است كه جامعه ما از دیرباز با آن دست و پنجه نرم كرده و بسیاری از زنان حاضر در جامعه و فعال در مناسبات اجتماعی بارها و بارها با این نوع از خشونت جنسی از سوی مردان در كوچه و خیابان و گاه حتی در محل كار روبه‌رو شده‌اند.

یکی از انواع خشونت، خشونت جنسی است. خشونت جنسی هر نوع تعرض لمسی، آزار و اذیت، تجاوز به عنف و حتی تعرض كلامی را شامل می‌شود. در بیشتر نظریه‌ها و كتب مربوط به جامعه‌شناسی زنان، پدیده متلك‌پرانی مصداق تعرض جنسی از نوع كلامی و نمونه بارز خشونت جنسی تلقی می‌شود.

متلك‌پرانی آسیبی اجتماعی است كه جامعه ما از دیرباز با آن دست و پنجه نرم كرده و بسیاری از زنان حاضر در جامعه و فعال در مناسبات اجتماعی بارها و بارها با این نوع از خشونت جنسی از سوی مردان در كوچه و خیابان و گاه حتی در محل كار روبه‌رو شده‌اند.

متاسفانه، فرهنگسازی مناسب و راه‌گشایی برای این نوع خشونت جنسی در جامعه ما ایجاد نشده و بسیاری از مردم بعضا تصور می كنند كه مورد تعرض كلامی قرار گرفتن فقط برای زنانی اتفاق می‌افتد كه مرزهای عفت را رعایت نمی‌كنند، در حالی كه به هیچ وجه چنین نیست. تجربه‌ها نشان می‌دهد كه هر زنی با هر پوشش و آرایشی ممكن است در معرض این خشونت قرار بگیرد و قربانی این ناهنجاری اجتماعی باشد.

لیلا در این زمینه حرف‌های زیادی دارد. او كه دختری با اعتقادات مذهبی است و از پوشش چادر استفاده می‌كند، می‌گوید بارها در خیابان با متلك‌ها و حرف‌های ناپسند پسران جوان و گاه حتی مردهای میانسال مواجه شده و همین باعث شده كه گاهی جرات ندارد تنها به خیابان برود. «من به خاطر اعتقاداتی كه دارم همیشه سعی كرده‌ام تمام مسائلی را كه فكر می‌كنم موجب حفاظت بیشتر من در برابر نگاه نامحرمان می‌شود رعایت كنم. »

با این حال، شاید بتوانم بگویم حداقل یك روز در میان در خیابان با یك متلك یا یك حرف ناپسند و یك حركت وقیح مواجه می‌شوم. گاهی فكر می‌كنم كه چرا این اتفاق برای من می‌افتد؟ من كه همه دستورات اسلام و قرآن را درمورد حجاب رعایت می‌كنم. مگر خداوند نمی‌گوید كه زنان حجابشان را رعایت كنند و مردان چشمانشان را پایین بیندازند؟ پس چرا به من هم كه محجبه هستم تعرض می‌شود؟»

 متلك‌پرانی آسیبی اجتماعی است كه جامعه ما از دیرباز با آن دست و پنجه نرم كرده و بسیاری از زنان حاضر در جامعه و فعال در مناسبات اجتماعی بارها و بارها با این نوع از خشونت جنسی از سوی مردان در كوچه و خیابان و گاه حتی در محل كار روبه‌رو شده‌اند.

آیا واقعا در جامعه ما كه همواره بر پاكدامنی و حیا و چشم‌پاكی تأکید داشته، فرهنگسازی برای كمرنگ كردن و حذف متلك‌پرانی و انواع خشونت‌های جنسی كلامی اینقدر سخت است؟ شاید باید یك روز بالاخره این مسئله را جدی بگیریم و بپذیریم كه این نابهنجاری از حد یك حرف و كلام ساده بسیار فراتر است و امنیت روانی و مرزهای شخصیتی زنان جامعه را تهدید می کند .

 چراغی به نام علم

در بینش اسلامی، علم مقام والایی دارد و از آن ستایش بسیار شده است. علم با روشن کردن چراغ عقل انسان، او را از کج فهمی ها و کج روی ها باز می دارد. این سخن برگرفته از کلام شیوای امیر مؤمنان علی علیه السلام است که می فرماید: «اَلْعِلْمُ مِصباحُ العَقل؛ علم چراغ عقل است»

 السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین

فرا رسیدن محرم ماه عزاداری حضرت ابا عبد الله الحسین رابه تمام مسلمانان جهان به ویژه شیعیان جهان و تمام آزاد مردان تسلیت می گویم عزا داری هایتان مورد قبول حق باشد ..

این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست      ا و چه شمعی است که عالم همه پروانه ی اوست

محرم آمده ومردم درسوگ او رخت سیاه پوسیده اند ودر مجالس عزای او بر سر وسینه می زنندآیا از خود پرسیده اید که چرا ؟ من به شما می گویم در یک جمله ( عشق به جوانمردی و از خود گذشتگی و ایثار وشهادت خود واهل بیتش شهادت جوانانش اسارت خانواده واهل بیتش و...) که در  عالم هستی کمتر کسی را می توان یافت .او کسی است که بعد از هزارسال همچون شمعی فروزان در عالم هستی می درخشد . وبه تسخیر فلب ها می پردازد ومریدانش همچون شمعی بر گردا گرد حرمش پروانه وار می چرخند . هر کس که به متوسل می شود حاجت خود را می گیرد حتی اگر شیعه نباشد زیرا او به کربلا امد تا جانش را فدا سازد فرزندانش  و جوانانش را  به شهادت برسانندوکودکانش را به اسارت ببرند تا رسالت خود را به پایان برساند و پس از شهادتش رسالت خویش را به خواهرش زینب بسپارد که کاخ پوشالی یزید را در  هم بشکند زیرا او در هنگام شهادت گفت (اگر دین جدم با کشتن من زنده می شود ای شمشیر ها مرا در بر گیرید همانند پدرش علی در مسجد کوفه با ندای فزت ورب الکعبه 

 علم امام به شهادت و شبهه خودکشی

                                      

بر اساس روایاتی که به نمونه هایی از آن اشاره خواهیم کرد حداقل برخی از امامان معصوم علیهم السلام از زمان و نحوه شهادت خود آگاه بوده اند و بعد هم صحنه شهادت پیش می آید می بینیم که آن حقیقت تلخ عینا به وقوع می پیوند و امام به شهادت می رسد.

کمتر کسی است که این اخبار و بعد جریان شهادت آن امام را بشنود و این سوال برایش مطرح نشود که آیا این نحوه از جان سپردن خودکشی محسوب نمی شود؟

امیر المومنین علیه السلام در سحرگاه 19 رمضان وارد مسجد کوفه می شود خودش ابن ملجم مرادی را از خواب بیدار می کند و یا امام حسین علیه السلام در موقعیت های مختلف مدام خبر از شهادت خود در کربلا می دهد و ... آیا این گونه شهادتها خودکشی حساب نمی شود؟

پاسخ به این سوال را از اینجا آغاز می کنیم:

اثبات علم غیب برای ائمه علیهم السلام

علم غیب را ما اینگونه تعریف می کنیم: علم به اموری که از دسترس علوم (غریبه و غیر غریبه) و حواس عادی و معمول بشر خارج است.

چنین علمی را فقط خداوند متعال دارد و بس. (59/انعام و65/نمل) اما آیاتی در قرآن کریم وجود دارد که نشان می دهد این علم را خداوند متعال در اختیار دیگران هم قرار داده است. سر سلسله این افراد که به لطف الهی از غیب مطلع شده است رسول خدا صلی الله علیه و آله است. (44/آل عمران، 102/یوسف ع).

امامان معصوم علیهم السلام نیز به تعلیم الهی¹ و یا از طریق پیامبر صلی الله علیه و آله این علوم را دریافت کرده و به یکدیگر منتقل می کنند.

امیرالمومنین علیه السلام می فرماید: «إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص عَلَّمَنِی أَلْفَ بَابٍ مِنَ الْحَلَالِ وَ الْحَرَامِ مِمَّا كَانَ وَ مِمَّا هُوَ كَائِنٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ كُلُّ بَابٍ مِنْهَا یَفْتَحُ أَلْفَ بَابٍ فَذَلِكَ أَلْفُ أَلْفِ بَابٍ حَتَّى عَلِمْتُ عِلْمَ الْمَنَایَا وَ الْبَلَایَا وَ فَصْلَ الْخِطَابِ»؛ رسول خدا صلی الله علیه و آله هزار باب از علم حلال و حرام را به من آموخت از آنچه بود و تا روز قیامت خواهد شد به گونه ای که از هر باب آن هزار در و دوباره از آن هزاران هزاران در دیگر به روی من باز شد تا اینکه به علم مرگ و میرها و رویدادهای ناگوار و اتفاقات قطعی، علم پیدا کردم.( بصائرالدرجات، ص 305)

ادامه مطلب

 جنايات سپاه عمر بن سعد، در عصر عاشورا - عاشورا (دهم محرم)، سال 61 هجري قمري