ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد

در دام مانده باشد صیاد رفته باشد

اه از دمی که تنها باداغ او چو لاله

در خون نشسته باشم چون باد رفته باشد

خونش به تیغ حسرت- یارب- حلال بادا صیدی که کمندت آزاد رفته باشد

از اه درد ناکی سازم خبر دلت را

وقتی که کوه صبرم بر باد رفته باشد

رحم است بر اسیری کز گرد دام زلفت

با صد امید واری نا شاد رفته باشد

شادم که از رقیبان دامنکشان گذشتی

گو مشت خاک ما هم بر باد رفته باشد